“ A humble native American with great musical talents… “

Singer-songwriter, producer Cary Morin is geboren in Billings, Montana, als zoon van een Amerikaans luchtmachtofficier en een squaw uit de stam van de Crow indianen. Cary brengt zijn jeugd door in Great Falls, MT -het Mariana ufo-incident vond plaats in 1950 in Great Falls, waarbij "Nick" Mariana en zijn secretaresse twee "heldere, zilveren bollen" filmden die snel bewogen over het lege baseballstadion van de stad- en leert er gitaar spelen tijdens bijeenkomsten met de buren. Morin is meester gitarist op akoestische gitaar, als hij met zijn complexe typische fingerstyle, eenvoudige akkoorden speelt. Morin’s onnavolgbare stijl wordt vaak gekenmerkt als “akoestische inheemse Americana met kwaliteiten van blues, jazz, jam, reggae en dance”.

Na zijn verhuis naar het Noorden van Colorado -Morin woont nu in Fort Collins, CO- richtte hij in 1989 de band The Atoll op, waarmee hij twee decennia lang vooral lokaal tourde. Met zijn volgende band The Pura Fé Trio scoorde hij met de single “Ole Midlife Crisis”. Hij haalde de Franse iTunes blues hitlijsten en kon ook op Franse (Paris Jazz Fest, Rochefort en accords) en Deense (Copenhagen Blues Fest) festivals optreden. In 2013 en 2014 won Cary Morin het Colorado Blues Challenge “Solo” Championship en vertegenwoordigde hij de CBS tijdens de IBC in Memphis.

‘Cradle to the Grave’ was Cary Morin’s vijfde soloalbum én, na ‘Streamline’ (2013) en ‘Tiny Town’ (2015), het derde deel van een akoestische solo trilogie, waarin hij de geweldige Amerikaanse muziektradities archiveert. Als opvolger van ‘When I Rise’ (2018), een album dat we hier bespraken, verschijnt er deze maand ‘Dockside Saints’. Het is een album met twaalf tracks dat in april 2019 werd opgenomen in de Dockside Studio in Maurice, Louisiana. E.e.a. gebeurde o.l.v. multi-Grammy-winnende producer/ingenieur Tony Daigle. De mastering werd gedaan door Jim Demain bij Yes Master in Nashville, TN.

“My Piedmont blues style of songwriting and guitar playing was a good fit for the rhythms and sounds of Cajun, Creole, and Zydeco music...”

De songs die Morin schreef symboliseren de jaarlijkse migratie die zijn voorouders zoveel eeuwen geleden deden naar de westelijke vlaktes en waarin ze hun cultuur onderweg deelden door middel van muziek en meer. Met de hulp van Tony Daigle en een lokale drummer, Dave Nezat, werd een cast van sterren uit de Lafayette-regio samengesteld met o.a. Beau Thomas (viool), Eric Adcock (keys), Corey Ledet (accordeon) & John Fohl (gitaar).

“De Heiligen op de kade stoofden een pittige gumbo waarin ze zydeco, cajun en Creools dooreenmengden met blues, country en gospel. Hun pittige en geurige stoofpot verrijkte lijf en leden en verwarmde de ziel…”

“Nobody Gotta Know” is de titel van de opener die met aanstekelige Latino-achtige percussie je hart voor alles opent. In het relaxte “Exception to the Rule” zit er een slimme mix van rock en country, dromerige orgel à la Eric Adcock en met daarheen Morin’s meesterlijke zang. Het wordt met “Prisoner” daarna heel bluesy. Ook dat genre maakt deel uit van Morin’s aparte klasse. “Because He Hold Me So” is zijn eerbetoon aan kerkmuziek, waaruit roots en blues voorkomen. Het is erg knap hoe Morin met zijn stem het beeld vormt, die zijn woorden schilderen. “Jamie Rae” is een opgewekt uptempo zydeco en cajun nummer, met Corey Ledet's accordeon en Beau Thomas' viool in de hoofdrol. Gewoon top! “Bare Trees” is daarna een boeiend en angstaanjagend mooi instrumentaal nummer, dat je -allez mij toch- aan de trance blues muzikant Otis Taylor doet denken. Op “Bare Trees”, brengt de viool van Beau Thomas je op Tom Rigney-achtige wijze in vervoering. In “Valley of the Chiefs” doet Morin waar hij als componist zo goed in is. Van alles een beetje mengen, terwijl hij trouw blijft aan zichzelf. In het nummer eert hij -weliswaar met een knipoog- zijn Indiaanse Crow-achtergrond via zijn muziek, een van Amerika’s grootste kunstvormen. Het is (dixit Morin) “een waargebeurd verhaal dat door zijn overgrootmoeder is verteld tijdens zijn kraai-naamgevingsceremonie, een verhaal over haar ontsnapping uit een naburige stam die haar had ontvoerd”. De inspirerende boodschap van zijn grootmoeder is “dat er niets in het leven is dat je niet kunt overwinnen…". Morin schittert in het nummer solo met ongelooflijke Piedmont finger picking, een gave die maar weinige gitaristen bezitten. “Chosen Road” is hedendaagse en uitzonderlijke trance blues, met geweldige teksten en een beklijvende sfeer. “Cary’s Groove” vat de kwaliteit van de hele band en één nummer correct samen. Achter de toetsen zit Eric Adcock, op accordeon speelt Corey Ledet en de gitaristen zijn John Fohl en Morin zelf. Samen creëren zij -de al aangehaalde en bedoelde- krachtige mix van blues, rock, jazz en zydeco. “Blue Delta Home” had een blues nummer kunnen zijn, maar is hier een hybride van Amerikaanse roots en andere genres, die zowel rauw maar vooral relaxt en mooi is. In “Come the Rain”, de afsluiter, is het de sfeervolle slide-gitaar die doorheen Morin’s zoete zang weeft.

Soms tovert een nieuw album dat je ter recensie krijgt met het lezen van de naam van de artiest(e), spontaan een glimlach op je gezicht en ben je wat meer geïnteresseerd, om te horen hoe de nieuwe release klinkt. Bij deze artiesten behoort ongetwijfeld o.a. de Amerikaan Cary Morin. Op zijn nieuwe album ‘Dockside Saints’ is hij meester gitarist en songwriter. Morin past perfect in het verhaal van de Amerikaanse muziektradities, alleen al o.w.v. zijn talenten…

“ On his new album ‘Dockside Saints’, Cary Morin is master guitarist and songwriter. Morin fits perfectly into the story of American music traditions, if only because off his talent… “ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list: 01. Nobody Gotta Know – 02. Exception to the Rule – 03. Prisoner – 04. Because He Hold Me So – 05. Tonight – 06. Jamie Rae – 07. Bare Trees – 08. Valley of the Chiefs – 09. Chosen Road – 10. Cary’s Groove – 11. Blue Delta Home – 12. Come the Rain / Words/music © 2020 by: Cary Morin - Produced by: Tony Daigle | Album line-up: Cary Morin: vocs, a- & e-guitars, pedal steel / Lee Allen Zeno : bass / Brian Brignac: drums / Corey Ledet: accordion / Eric Adcock: keys, piano, Hammond B3 / Beau Thomas: fiddle / John Fohl & Keith Blair: e- guitar / Celeste Si Iorio: harmony vocs

Discography Cary Morin: Dockside Saints [2020] | When I Rise [2018] | Cradle to the Grave [2017] | Together [2016] | Tiny Town [2015] | Streamline [2013] | Sing It Louder [2012]